چه می شد ای خدا مشکم مرا حاجت روا می کرد

به حق هر دو دستانم همه دردم دوا می کرد

به یاد اصغر نالان که عطشان و پریشان است

کمی از آبِ باقی را برای او سوا می کرد

خدایا عاقبت دیدی شدم شرمنده ی اصغر

چه می شد این فراتِ غم مرا در خود فنا می کرد

ز روی کودکان او خجالت می کشم یا ربّ

چه می شد ناله ی زینب دلِ من را رها می کرد

کنار علقمه آید نوای شیون و زاری

شنیدم مادرم زهرا مرا هر دم صدا می کرد

توانِ دیدنِ رویِ رقیه کرده مجنونم

چه می شد دشمنم اکنون سر من را جدا می کرد

به ذکرِ نام مولایم خیالم طفل شش ماهه

دلم هر لحظه با شورِ دل زینب صفا می کرد

نوای یاری عشقم حسین تشنه ی زهرا

قسم بر هر دو چشمانم ز دل صد عقده وا می کرد

آیاتی از قرآن مجید که از آنها فضیلت و عظمت مقام حسین (ع) استفاده
می‏شود فراوان است که در این یادداشت به چهار نمونه از آن‌ها اشاره می‌شود.

1. آیه مودّت

خداوند در قرآن کریم می فرماید: «قُلْ لا أَسْألُکُمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلّا المَوَدَّةَ فِی القُرْبی»‏ (الشوری: 23)

ای عسلت از دم شمشیرها!

خنده زده زخم تو بر تیرها

زخم بدن توشه، خطر زاد تو

روز شهادت شب میلاد تو

دسته گل حجله ی تو سنگ ها

گشته تنت دستخوش چنگ ها

مرگ، عروسی که هم آغوش توست

نیشِ سرِ تیرِ بلا نوش توست

شبی حسین از خانه اش بیرون شد و کنار قبر جدش
آمد و گفت : سلام بر تو ای رسول خدا! من حسین بن ‏فاطمه ام ؛ فرزند تو و
پسر فرزند تو و نواده تو و آن وزنه ای که در امت خویش بر جای گذاشتی . ای
پیامبر خدا! ‏بر آنان گواه باش که مرا یاری نکردند و تباهم ساختند و حرمت
مرا نگه نداشتند. این شکایت من به محضر توست ‏تا روزی که دیدارت کنم . درود
خدا بر تو باد!

آنگاه به نماز ایستاد و پیوسته در رکوع و سجود بود.¹

‏2 - طبری گوید:

ابو
مخنف با سند خویش از ابو سعید مقبر نقل کرده است : به حسین نگریستم که
وارد مسجد مدینه می شد ‏و پیاده بود و به دو نفر تکیه داده بود، گاهی به
این و گاهی به آن و این شعر یزید بن مفرغ را می خواند:

سپیده دمان ،
ستوران را نرمانم و مرا یزید نخوانند، آن روز که از روی ترس ، دست در دست
ستم بگذارم ، در ‏حالی که مرگها در کمین منند تا تنها بمانم .

دیوار غصه بر سرم  آوار  شد حسین

تاریخ رنج فاطمه  تکرار  شد حسین

آییـنه صــداقت   قلب    تمام   شهر

مجروح تازیانه  زنــگار   شد  حسین

دیدم که دست بیعتشان بین آستین

ســر خورشیـــد را بر نیـــزه کردنـد

                      شفق زان پس سراسر غرق خون شد

از آن روزی که پیمــان را شکستنــد

                      می و پیــمانه یکســر ، واژگــون شــد

فرات ای چشمه ی جوشان محنت

                     دلت از شـرم ،یــا خون لاله گون شـد؟

عطــش بر جـان گـُـل ها آتشی زد

                     که داغ سینـه ی سقّــا فـــزون شـــد

چو سردار از شریعه تشنه برگشت

                    تو گـویی عقــل هم غــرق جنون شــد

ببــار ای آســمان ، سنــگ ندامــت

                    که از دل ، طاقـت ماندن بـرون شد .....

حقانیت امام حسین ـ علیه السّلام ـ در کربلا

مناظره امام حسین(ع) با کوفیان در روز عاشورا

راوی گوید: آن حضرت این خطبه را در حالی که بر شمشیرش تکیه زده بود با صدایی بلند، این چنین بیان فرمود: 
«اُنُشِدُکُمُ اللهَ هَلْ تَعرفونَنی؟» 
«شما را به خدا سوگند می‎دهم آیا مرا می‎شناسید؟» 
گفتند: «آری تو را می‎شناسیم؛ تو پسر رسول خدا ـ صلی‌الله علیه و آله ـ و سبط او هستی.» 
فرمود: «اُنْشِدُکُمُ اللهِ هَلْ تَعْلَمونَ اَنَّ اُمّی فاطمهُ بنت محمّدٍ؟» 
شما را به خدا سوگند، آیا می‎دانید که مادر من فاطمه زهرا ـ علیهاالسّلام ـ دختر محمد ـ صلی‌الله علیه و آله ـ است؟» 
گفتند:«آری می‎دانیم». 
فرمود: «اُنْشِدکُمُ اللهِ هَلْ تعلَمونَ أن ابی علیُّ بیُ ابیطالب ـ علیه‌السّلام ـ» 
«شما را به خدا سوگند، آیا می‎دانید که پدر من علی بن ابیطالب ـ علیه‌السّلام ـ است ؟» 
گفتند: «آری به خدا سوگند.» 
فرمود : «اُنْشِدُکُمُ اللهَ هَلْ تعلمونَ أنّ جدَّتی خدیجهُ بنتِ خوَیلِدٍ، اَوَّلُ نساء هذهِ الامهَإسلاماًّ؟» 
«شما را بخدا آیا می‎دانید که مادر بزرگ من خدیجه دختر خویلد اولین زنی است که اسلام آورد؟» 
گفتند: «آری به خدا سوگند همین طور است.» 
فرمود:«اُنْشِدُکُمُ اللهَ هل تعلمونَ اَنَّ الطیَّار فی الجنَّه عمّی»؟ «شما را به‌خدا، آیا جعر طیار که در بهشت پرواز می‌کند عموی من نیست؟ 
همگی گفتند: آری به‌خدا سوگند؟ 
فرمود: «فَانشدکُمُ الله هل تعلمونَ اَنّ هذا سیف رسول‌الله ـ صلی الله علیه و آله ـ انا مُتقَلّدُهُ؟» 
«شما را بخدا، آیا می‎دانید که این شمشیر رسول خدا ـ صلی‎الله علیه و آله ـ است که من همراه دارم؟» 
گفتند :«آری بخدا سوگند.» 
فرمود: «اُنْشِدُکُمُ اللهَ هل تعلمونَ أنّ هذهِ عمامه رَسولِ اللهِ ـ صلی‎الله علیه و آله ـ اَنا لا بِسُها؟» 
«شما را به خدا سوگند آیا می‎دانید که علی ـ علیه‎السّلام ـ اولین کسی بود که اسلام آورد؟ و آیا می‎دانید که او از نظر دانش از دیگران عالم‎تر بود و از نظر حلم و بردباری از همه برتر بود؟ 
و او ولی هر مؤمن و مؤمنه‎ای بود؟» 
گفتند:«آری بخدا سوگند» 
فرمود:«فَبِمَ تَسْتَحِلّونَ دَمی وَ أبی الذّائدُ عَنِ الحَوضِ یَذودُ عنهُ رجالاً کما یُذادُ البعیرُ الصّادرُ عَنِ الماء وَ لِواءُ الحْمد ِفی یدِ أبی یومَ القیامهِ؟» 
«پس به چه دلیل و با چه جرأتی خون مرا مباح می‎سازید با اینکه پدرم ساقی و پاسدار حوض کوثر است؛ افرادی را از کنار حوض کوثر می‎راند، همانگونه که ساربان شتر را از سراب می‎راند، و با اینکه در روز قیامت (لواء و پرچم حمد) در دست پدرم می‎باشد؟» 
گفتند: «ای حسین! تمام این مطالب را می‎‎دانیم، ولی ما از تو دست بر نمی‎داریم و آنقدر در مقابل تو می‎ایستیم تا از تشنگی جانت به لب برسد.