کسانی که نامشان در دیوان گناهکاران ثبت است!

علم و دانش ودیعه و سپرده خدا است در زمینش، و علماء و دانشمندان أمناء و درستکاران اویند بر آن علم، پس کسى که به علم خود عمل کند امانت و سپرده او را اداء نموده و پرداخته، و کسى که به علمش عمل نکرده (نامش) در دیوان و کتاب نادرستکاران نوشته مى‏شود.

ادعای ایمان و اسلام از یک سو و ندانم کاری و غفلت از سوی دیگر. به برخی مسائل در باب دین و دینداری آگاهی و معرفت داریم اما نسبت به بسیاری دیگر جاهل هستیم تا به حال به کدامیک از این اطلاعاتی که داشتیم بها داده و به طور رسمی و جدی کمر به عمل هر یک از آنها بستیم و عالم بی عمل نبوده و  در مقابل برای کسب معرفت نسبت به آنچه نمی دانیم اقدام نموده‌ایم؟

عالم بی عمل

عالم بی عمل که می گویند مِثل زنبور بی عسل است پیدا کردنش مشکل نیست، من و شما می توانیم هریک به مثابه یک عالم بی عمل باشیم، حتماً نبایست که علامه و دانشمندی باشیم که به علم خود عمل نمی کند، کافیست کمترین اطلاعاتی را در یک زمینه داشته ولی خود را از به کار بستن آن محروم سازیم، آن وقت می شویم مصداق عالم بی عمل.

همگامی علم و عمل

 روایات فراوانی داریم که تأکید به همراهی علم با عمل دارند که دانستن آنها خالی از لطف نیست.

امام صادق علیه السلام فرمود:علم با عمل همدوش است (نجات و رستگارى انسان به هر دو مربوط است) هر که بداند باید عمل کند و هر که عمل کند باید بداند، علم عمل را صدا زند اگر پاسخش گوید بماند و گر نه کوچ کند (مثلا کسى که میداند اطاعت خدا خوبست و لازم گویا همان دانستن او را بزبان حال صدا میزند و میگوید تو که میدانى اطاعت خدا خوبست اطاعت کن، اگر فرمان برد علمش ثابت و برجا ماند و گر نه با شک و شبهه و فراموشى از میان برود). (أصول الکافی / ترجمه مصطفوى / ج‏1 / 55 ) 

علم با عمل است که بارور شده و به ثمر می نشیند. علما دو نوعند: عالمى که به علمش عمل مى‏کند، چنین کسى نجات پیدا مى‏کند. و عالمى که عمل به علم خود را ترک مى‏کند، چنین کسى هلاک مى‏شود. اهل جهنّم از بوى بد عالمى که علمش را ترک کند در اذیّت خواهند بود.پشیمان ترین و پر حسرت‏ترین اهل جهنّم کسى است که بنده‏اى را بسوى خدا دعوت کند و آن بنده قبول نماید و خدا را اطاعت کند و داخل بهشت شود، در حالى که دعوت‏کننده از دستور خداوند سرپیچى کند و بخاطر ترک علمش و دنباله روى از هوس و معصیتش نسبت به خداوند داخل آتش شود. (أسرار آل محمد علیهم السلام / ترجمه کتاب سلیم/381)

پیغمبر (صلّى اللَّه علیه و آله) فرموده: علم و دانش ودیعه و سپرده خدا است در زمینش، و علماء و دانشمندان أمناء و درستکاران اویند بر آن علم، پس کسى که به علم خود عمل کند امانت و سپرده او را اداء نموده و پرداخته، و کسى که به علمش عمل نکرده (نامش) در دیوان و کتاب نادرستکاران نوشته مى‏شود. (بنادر البحار (ترجمه و شرح خلاصه کتاب العقل و العلم و الجهل)    ترجمه‏فارسى166)  

امام  على علیه السّلام بر منبر فرمودند: اى مردم هر گاه علمى بدست آوردید به آن عمل کنید و رستگار شوید. عالمى که به علمش عمل نکند مانند جاهل است که سرگردان است و نمى‏داند چه بکند بلکه به این عالم که علمش را رها کرده و دنبال هوى مى‏رود حجت و برهان تمام است و او مى‏داند که کارهایش بر خلاف است و راه کج را تعقیب مى‏کند. او مانند جاهل سرگردان مى‏باشد و دنبال گمراهى مى‏رود، شما هرگز کج نروید که گمراه مى‏شوید و در شک و تردید قرار نگیرید که کافر مى‏شوید و خود را راضى نگه ندارید که در امور دین مسامحه خواهید کرد و زیان خواهید دید.

شما باید همیشه دنبال حق باشید و فقه بیاموزید و گول نخورید و فریب ندهید، بهترین شما آن کسى است که از خداوند اطاعت مى‏کند باید آسوده باشد و خوشحالى کند و هر کس نافرمانى دارد باید مأیوس و پشیمان باشد. (مشکاة الأنوار / ترجمه عطاردى /130 ) اما برای روشن شدن مقصود و منظور این روایات نیاز است بدانیم، عالم کیست و از چه جایگاهی برخوردار است.

عالم کیست

در روایات و احادیث می توان تعریف روشن و صریحی از عالم به دست آورد. امام صادق علیه السلام راجع به قول خداى عز و جل (تنها بندگان دانشمند خدا از او ترس دارند) فرمود: مراد به دانشمند کسى است که کردارش گفتارش را تصدیق کند و کسى که چنین نباشد عالم نیست. (أصول الکافی / ترجمه مصطفوى/ج‏1 ) 

مردم به طرف امام على علیه السّلام روى آوردند و گفتند: یا امیر الم?منین ما را از فقیه اطلاع دهید، فرمود: آرى من اکنون فقیه واقعى را به شما معرفى مى‏کنم، فقیه کسى است که مردم را به گناه وادار نکند و از رحمت خداوند مأیوس نگرداند. فقیه باید جامعه مسلمین را از عواقب اعمال خودشان برحذر دارد و عذاب خداوند را به آنها گوش زد سازد، و قرآن را فراموش نکند و به چیزهاى دیگر روى نیاورد، در آن قرائتى که فکر و اندیشه نباشد خیرى نیست و در عبادتى که فقه نباشد فائده نخواهد بود و در عبادتى که تقوى نباشد اثرى و فائده‏اى نیست. (مشکاة الأنوار / ترجمه عطاردى/ 128)  عالم حقیقی، عالمی است که در راه خدا قدم برداشته و سعی در فهم معارف الهی دارد معارفی که خود نیز کمر به عمل بدا نها بسته تا بدان واسطه به وصال خداوند متعال رسد.

جایگاه عالم

روایت در باب جایگاه عالم و دانشمندنیز بسیار است که آگاهی بدان موجب تمایل و رغبت آدمی به سوی کسب علم و دانش  می گردد. اما در این میان باید توجه داشت که این علم باید با عمل همراه گردد. امام صادق «ع» از پدرانش، از پیامبر «ص»: آن کس از مردم بیشتر ارزش دارد که داراى علم بیشتر باشد، و هر که علمى کمتر دارد کم‏بهاتر است. (الحیاة / ترجمه احمد آرام  ج‏2 ) امام علی (علیه السلام) : ارزش هر کس باندازه دانائى اوست.( الإرشاد للمفید / ترجمه ساعدى/290 ) 

پیامبر «صلی الله علیه و آله»: برترى عالم بر عابد، همچون برترى ماه بر دیگر ستارگان است در شب چهاردهم ماه. (الحیاة / ترجمه احمد آرام / ج‏2 )

  از پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلم نقل است که فرمود: دانشمند در میان مردم چون زنده در میان مردگان است، بدانید که هر چیزى براى طالب علم آمرزش مى‏طلبد، پس علم را طلب کنید، که سبب تقرّب شما به خدا گردد و طالب علم بر هر مسلمان لازم است. و فرمود: چون قیامت شود، مداد عالمان با خون شهیدان سنجیده مى‏شود، و بر خون شهدا مى‏چربد.  و فرمود: هیچ عملى پس از اداى واجب بهتر از اصلاح امور مردم و انتشار اعمال و انجام کارهاى خیر نیست. (إرشاد القلوب / ترجمه سلگى / ج‏1)  

                                                                                                                                              مریم پناهنده

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان

عالم بی عمل، هم سنگ شیطان

کسانی که با زحمت و رنج بسیار، دانش اندوخته و به مقامی رسیده‌اند، ولی به دانش خود عمل نمی‌کنند و به اصطلاح عالم بی عمل هستند. چنین اشخاصی با شیطان برابرند.

بعضی از مردم استاد شیطان و بعضی شاگرد، بعضی رفیق و دوست، بعضی برادران و پیروان او بوده‌اند. عده‌ای هم هستند که با شیطان در درجه و رتبه و عذاب و شکنجه مساوی و با او در یک ردیف اند.

از جمله: کسانی که با زحمت و رنج بسیار، دانش اندوخته و به مقامی رسیده‌اند، ولی به دانش خود عمل نمی‌کنند و به اصطلاح عالم بی عمل هستند. چنین اشخاصی با شیطان برابرند.

حضرت امیر علیه‌السلام فرمودند: تورات بر پنج کلمه ختم شده است. من دوست می‌دارم در اول هر صبحی آن کلمه را بخوانم و در آن‌ها دقت نمایم. اولین از فقرات آن، این است:

  ابلیس هم یکی از دانایان و دانشمندان بود، ولی به علم خود عمل نکرد و با اینکه میلیاردها سال در بهشت بود آخرالامر بدین سرنوشت ناگوار دچار گشت و از آن محروم شد و باید همیشه در آتش و عذاب خدا به سر برد.

عالمی هم که به علم خود عمل نکند جایگاهش در قیامت همان جایگاه ابلیس است، و در حسرت بهشت باید به عذاب و شکنجه با آن ملعون مساوی و تا ابد گرفتار گردد.

عالمی که به علم خود عمل نکند در چند جا مانند ابلیس پشیمان خواهد شد در حالی که پشیمانی برای او سودی نخواهد داشت .

 هنگام مرگ

حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام راجع به علمای بی عمل چنین فرمود:

اشد الناس ندماً عند الموت العلماء غیر العاملین

«پشیمان‌ترین مردم هنگام مرگ عالمانی هستند که به علم خود عمل نکرده اند».

روز قیامت

حضرت رسول صلی الله علیه وآله فرمودند: کسی که کسب علم و دانش کند و علم خود را به کار نبندد، خداوند روز قیامت او را محشور می‌گرداند در حالی که کور است.

در جهنم

نیز آن حضرت صلی الله علیه وآله فرمودند: روز قیامت عده‌ای از اهل بهشت و کسانی که از عالمی کسب علم کرده‌اند و به وسیله آن داخل بهشت شده‌اند – اطلاع پیدا می‌کنند که آن عالم در جهنم است . از او می‌پرسند: چه چیز باعث شد که تو داخل جهنم شوی؟ در جواب می‌گوید: من شما را امر به معروف و نهی از منکر کردم، اما خود، آن‌ها را انجام ندادم و به همین جهت داخل آتش شدم.

گروه دین تبیان

آیت الله بهجت: از ماست که بر ماست!

مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: این همه بلاها که بر سر ما می آید، با دست خودمان به وجود آمده است و علت و سببش خود ما هستیم. خودمان نیزه به پهلوی خود می زنیم و آخ می گوییم و سپس از دست خود فغان و ناله می کنیم.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: این همه بلاها که بر سر ما می آید، با دست خودمان به وجود آمده است و علت و سببش خود ما هستیم. خودمان نیزه به پهلوی خود می زنیم و آخ می گوییم و سپس از دست خود فغان و ناله می کنیم.
این همه بلاها که از زمان مشروطه تا به حال بر ما و ملت ما وارد شده و می شود، همه به دست امثال خود ما است، و مولود مشروطه است، و به امضا و تایید خود ما به وجود آمده است. در مشروطه به دروغ و فریب چنین وانمود کردند که می خواهند احکام اسلام اجرا شود، و در رأس مجلس شورا و تشکیلات قانون گذاری، شش نفر از فقهای طراز اول - که قوانین مجلس را با احکام شرع تطبیق می نمایند خواهند بود. (البته برای تنفیذ احکام شرع نه شر!).
از سوی دیگر از زمان مشروطه تاکنون تبلیغ کردند که اسلام قابل اجرا نیست. کفار و استعمارگران در دروغ گفتن و فریب دادن ماهرند و ما در فریب خوردن! در نامه ای که مرحوم شیخ فضل الله نوری برای شهرستان ها نوشته بود، آمده است: ای مردم مسلمان، خود انصاف دهید آیا اخلاق ایرانی ها در دوران مشروطه عوض شده یا نه؛ و فلان کار، تشبه به اروپایی ها شده یا نه؟!
حتی این مطلب را هم به صراحت گفتند که اسلام برای حکومت، ناقص است. مگر حکومت بنی العباس پانصد سال طول نکشید؟!
بدتر از استبداد را در مشروطه کردند. رییس مجلس را کشتند و... بعد معلوم شد که این ها محلل هستند و مطلب چیز دیگر(265) بوده است. اگر کسی در این گونه جریانات از مقصد دور نرود و فریب نخورد و گمراه نشود، باید خوشحال باشد. عجیب تر این که مقدمات این مطالب و امضا و تاسیس مشروطه به دست علما فراهم شد، و مجلس با وکلای آنچنانی آن هم با نظارت شش فقیه و... تشکیل شد، ولی سرانجام کار به جایی رسید که به وکلای مجلس گفتند: یا باید عمامه ها را از سر بردارید، یا از مجلس بیرون بروید! وزیر دربار گفته بود: وکلای معمم به جای عمامه باید کلاه پهلوی بر سر بگذارند!

کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 117
محمد حسین رخشاد

آیت الله بهجت: نمی توانند مانند نهج البلاغه هم بیاورند

مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود:قرآن، کتابی نیست که کسی بتواند نظیرش را بیاورد. ببیند و قضاوت کنید. می ببیند و می دانند که عاجز از آن هستند و نمی توانند مانند آن را بیاورند، ولی باز هم به آن ایمان نمی آورند!

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: قرآن، کتابی نیست که کسی بتواند نظیرش را بیاورد. ببیند و قضاوت کنید. می ببیند و می دانند که عاجز از آن هستند و نمی توانند مانند آن را بیاورند، ولی باز هم به آن ایمان نمی آورند!
نهج البلاغه و صحیفه ی سجادیه و دیگر دعاهای ائمه (علیهم السلام) نیز چنین است. آن کسی که درباره ی نهج البلاغه گفته است که: أکثره باطل؛ (بیشتر آن باطل است.) از همین قماش است که قرآن را می بینند و می دانند که در برابر آن عاجزند و با این حال ایمان نمی آورند! عامه حقانیت شیعه را در کتب و دعوات نمی بینند؟! و اگر فرضا آنها نمی بینند، ما هم نمی بینیم . و آیا نباید ببینیم؟! متاسفانه کثرت و اکثریت در روحیه ی انسان اثر می گذارد و هیچ برهانی به قوت آن نمی رسد. می گویند: ملانصرالدین به دروغ مردم را برای میهمانی به جایی دعوت می کرد و مردم باور می کردند و می رفتند، سپس خود او هم باورش می شد و به دنبال آنها می رفت!

کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 116
محمد حسین رخشاد

آیت الله بهجت: علی(ع) پیشوای همه در تمام مسایل است

مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: سوال شد؛ دلیل بر این که علی پیشوای همگان در تمام مسایل است، چیست؟ پاسخ دادند؛احتیاج همه (صحابه) به او در تمام مسایل، و بی نیازی او از همگان در همه ی مسایل، دلیل بر این است که او امام و پیشوای همه است.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: از خلیل بن احمد - که نزد شیعه و سنی مقبول است - از مخلصین شیعیان امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) است و بنده یقین دارم که شیعه است، رضوان الله علیه! از او سوال شد:
ما الدلیل علی ان علیا (علیه السلام) امام الکل فی الکل؟
دلیل بر این که علی پیشوای همگان در تمام مسایل است، چیست؟
ایشان پاسخ دادند:
افتقار الکل الیه فی الکل و استغناؤه عن الکل فی الکل، دلیل علی انه امام الکل فی الکل
احتیاج همه (صحابه) به او در تمام مسایل، و بی نیازی او از همگان در همه ی مسایل، دلیل بر این است که او امام و پیشوای همه در تمام مسایل است.

کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 116
محمد حسین رخشاد

آیت الله بهجت:چه قدر غافلیم و توجه نداریم!

مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: چه مصائبی بر امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) که مالک همه ی کره ی زمین است و تمام امور به دست او انجام می گردد، وارد می شود، و آن حضرت در چه حالی است و ما در چه حالی؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: چه مصائبی بر امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) که مالک همه ی کره ی زمین است و تمام امور به دست او انجام می گردد، وارد می شود، و آن حضرت در چه حالی است و ما در چه حالی؟ او در زندان است و خوشی و راحتی ندارد، و ما چه قدر از مطلب غافلیم و توجه نداریم!
کسانی که در خواب و بیداری تشرف حاصل نموده اند، از آن حضرت شنیده اند که فرموده است: برای تعجیل فرج من زیاد دعا کنید. خدا می داند تعداد این دعاها باید چه قدر باشد تا مصلحت ظهور فراهم آید. قطعاً اگر کسانی در دعا جدی و راستگو باشند و به هم و ناراحتی اهل بیت (علیهم السلام) مهموم، و به سرور آنان مستبشر باشند، مبصراتی خواهند داشت و قطعاً مثل ما چشم بسته نیستند. باید دعا را با شرایط آن کرد. و توبه از گناهان از جمله شرایط دعا است، چنان که فرموده اند:
دعاء التائب مستجاب.
دعای شخصی که توبه کند، اجابت می گردد.
نه این که برای تعجیل فرج دعا کنیم و کارهایمان برای تبعید و تأجیل فرج آن حضرت باشد!
کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 118
محمد حسین رخشاد

هشدار آیت الله بهجت به عالمان بی عمل

مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: وای بر ما اگر روزی بیاید که اسرار پنهان ما زیرو رو شود و معلوم گردد که از اهل علم و اهل دین نیستیم، و تنها دنیای خود را آباد کرده ایم، و با این لباس به صورت غیر مستقیم سبب انحراف دیگران شده ایم.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: شیخ ما(آیت الله حاج شیخ محمد حسین اصفهانی(ره)) از آقای سید صدر (رحمة الله علیه) پرسید: منظور از علما در آیه ی انما یخشی الله من عباده العلما(سوره فاطر، آیه28). (از میان بندگان تنها دانشمندان از خدا بیم دارند.) چیست؟
ایشان فرمود: علمای بالله مراد است، نه عالم به چند اصطلاح، زیرا در آیه کلمه ی انما آمده است.
وای بر ما اگر روزی بیاید که اسرار پنهان ما زیرو رو شود و معلوم گردد که از اهل علم و اهل دین نیستیم، و تنها دنیای خود را آباد کرده ایم، و با این هیکل و لباس و مقام، اعمال و رفتار و اقوال ما به صورت غیر مستقیم سبب انحراف دیگران شده و حال این که فرموده اند:
کونوا دعاة للناس بغیر ألسنتکم.
با غیر زبانتان مردم را (به سوی دین و خدا) دعوت کنید.
زیرا اگر به قیامت یقین نداشته باشیم، معذور نیستیم، زیرا به ما گفته می شود:
أفلا تعلمت؟
چرا یاد نگرفتی؟
و اگر به آن یقین داشته باشیم ولی به مقتضای آن عمل نکنیم، باز معذور نخواهیم بود و به ما گفته می شود:
أفلا عملت؟
چرا عمل نکردی؟
در روایتی از امیرمؤمنان علی (علیه السلام) آمده است: عالم بی عمل، وقود النار، یعنی آتشگیره و هیزم آتش جهنم خواهد بود.

کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 122
محمد حسین رخشاد

دعا برای روحانیون نویسنده: جوادزاده - 1390/12/3

خدایا ! به روحانیانت امر کن به ملاهایشان سفارش کنند که به آخوندهای خود بیاموزند که از راه فروش نماز ارتزاق نکنند.

خدایا ! به امامان جماعتت بفهمان که از مامومین خود خلوص نیت یاد بگیرند و برای آمدن به مسجد حق ایاب و ذهاب!؟ نگیرند.

خدایا ! به ملاها بفهمان که برای خواندن نمازی که ما برای اقامه آن خون دادیم پول نگیرند.

خدایا ! به روسای دولت و پیشنمازهای ادارات ما  بفهمان که تشکیل نماز جماعتِ 1درصدی به معنی اقامه نماز نیست بلکه مبارزه با نماز است.

خدایا ! به روحانیون ما بیاموز که لقب حجت الاسلامی (همان لقبی که کسر شان شان میشود و طمع دارند بالاتر از آن را زینت بخش نامشان کنند) بسیار بالاتر از شخصیت واقعی آنهاست.

خدایا ! آیت الله های ما را به مقام حجت الاسلامی و حجت الاسلامهای ما  را به مقام بندگی برسان.

خدایا !  به ملاها بفهمان که پیامبر برای رساندن پیام خدا پولی از کسی دریافت نمیکرد ولی شما برای بازگو کردن حرف پیامبر  پول مطالبه میکنید.

خدایا ! به آخوندهای ما بفهمان که به هرکس پول بدهی ، حاضر میشود بهتر از شما مطالب شما را در مکانی بلند که با فرش قرمز و تشک نرم مزین شده است ابلاغ کند ، شما از خودتان چه مایه میگذارید که اینقدر افاده میفروشید؟

خدایا ! به روحانیان ما تفهیم کن ،تعداد انگشت شماری که در مراسم ختم برای شنیدن موعظه باقی میمانند عبرتی برای صاحبان بصیرت است.

خدایا ! به جوانان ما بیاموز که دین را روحانیان اختراع نکرده اند که لغزش آنها ایمانشان را بلغزاند.

خدایا ! به دختران و زنان ما بیاموز که  عفت را و حیا و حجاب را عالمان بی عمل اختراع نکرده اند که شما برای تنبیه آنها کشف حجاب کنی !

خدایا ! به روحانیان ما تاریخ همراه با شعور یاد بده تا بدانند که آنان که پیامبر استثنایی خدا را که  به سبب نحوه تولدش و سخن گفتنش در کودکی باور پذیر ترین پیامبران بود  انکار کردند و به قتلش اقدام کردند روحانیان قوم یهود بودند . که لباسشان و هیبتشان عین شما بود.

خدایا ! به روحانیون ما بیاموز که ارزش لباس پیامبر به شخصیت والای او بود نه به شکل و طراحی و دوخت و دوز آن !

خدایا ! به روحانیون ما بفهمان که لباسشان زمانی لباس پیامبر است که مثل او فداکارانه و مومنانه عمل کنند نه سودجویانه و سوداگرانه  وگرنه با لباس شکنجه گران حضرت مسیح مو نمیزند.

خدایا ! همه مردم ما را روحانی و روحانی های ما را مردمی قرار بده!

خدایا ! به روحانیون ما یاد بده که اسلام برای ادامه حیاتش نیازی به دروغ و ظاهر سازی و ریا ندارد.

خدایا ! آیت الله های ما را از اقامتگاه پاستوریزه شان به میان مردم  هدایت کن تا مردم راه و رسم زندگی در کوچه و بازار را از آنها بیاموزند.

خدایا ! بازاریان ما مکاسب نمیدانند و مکاسب دانهای ما به بازار نمی آیند. خدایا این تخصص گرایی و  این تعهد گرایی را از مملکت ما  محو و نابود فرما.

خدایا ! اهمیت اصل روزه رمضان در میان مردم تحدید میشود و درسهای خارج آیت الله های ما در بحث تکرر کفاره مفطر ناشی از اکل و شرب و جماع و غیر جماع دور تسلسل میزند.

خدایا ! احساس آیت الله ها را زمانی که در مکانی مناسب جلوس میفرمایند که خلق الله برای بوسیدن دستشان به زحمت نیفتند به ما بفهمان.

خدایا ! سخن که با خدایا آغاز میشود میل ختم شدن ندارد. تو به رحمت خود ختم کن.

خدایا ! نصرت و عنایتی را که به آیت الله های عظمی و روحانیون روحانی و به ملاها و آخوندهای  مخلصت داری شامل حال ما نیز بفرما  و دعاهای ایشان را شامل حال خراب ما بگردان و ایشان را در حفظ و حمایت نافذه خویش قرار بده.

خدایا !  ما را لیاقت بده تا دنیای مان را صرف دینمان کنیم ، نه دین مان را خرج دنیا مان !

اللهم عجل وعجل وعجل

العجل مولا

آمین یا ربالعالمین !

درد و درمان در سخن عالمان بی عمل نویسنده: جوادزاده - 1391/6/7

رسول خدا فرمود: در شب اسراء قومى را دیدم که لب هایشان با قیچى هاى آتشین قیچى مى شود و به دور ریخته مى شود. گفتم : اى جبرییل ! اینان چه کسانى اند؟ گفت : خطباى امت تواند که مردم را به نیکى امر مى کنند و خودشان را فراموش مى کنند.

سخن عالمان بی عمل برای خودشان جز عذاب دردناک نتیجه ای نخواهد داشت. اما برای شنونده میتواند مفید و سازنده باشد چرا که امام علی فرمود : انظر الی ما قال و لا تنظر الی من قال  یعنی «به آنچه گفته شده است بنگر، نه به کسی که آن را گفته است».

اگر چه سخن عالم بی عمل ، برای خود گوینده ، درد بی درمان بوده و زمینه ساز عذابی دردناک برای ایشان است و مطابق با فرمایش رسول خدا ، ایشان گرفتار عذاب الهی خواهند شد اما همین سخن ، میتواند برای شنونده  درمان درد  و منشاء اثرات نیک باشد

پس دو نتیجه حاصل این گفتار است :

نتیجه 1- آقایان واعظین و خطبا دقت کنند که  منبر و خطابه ی آنها  یکی از دونتیجه را برایشان خواهد داشت . اگر عامل به گفته خویش باشند پاداش عملشان مضاعف خواهد شد چون هم عمل کرده اند و هم دیگران را به آن تشویق و ترغیب نموده اند . پس هم پاداش عمل و هم پاداش تبلیغ دریافت میکنند . اما اگر عامل به گفته های خویش نباشند باید بدانند که با هر عبارتی که میگویند آتش و عذاب جهنم را برای خود مهیا میکنند. حالت خنثی و حد وسطی هم برایشان وجود ندارد ، هیچ منبر و خطابه ای بی خاصیت نیست .

این طور نیست که خیال شود چون حرفهای خوبی میزنیم پس حتما ثواب دارد و اگر ثواب هم نداشته باشد لا اقل عذاب ندارد بلکه از حدیث فوق چنین برمی آید که واعظان و خطیبان دینی که حرف خدا و پیامبر و امام را  برای مردم نشر و بیان میکنند ممکن است در اثر همین خطابه و سخنان صحیح و ثواب خود به عذاب الهی گرفتار شوند.  و ابزار سنجش آن هم عمل است ، عمل !

نتیجه 2- پای منبری ها و مخاطبان سخنان عالمان  دقت فرمایند که عدم عمل عالم به سخنان خود دلیل بر بی ارزشی سخن نیست و این امر مجوزی برای اعراض از سخنان عالم  یا واعظ نمی باشد و عنایت فرمایند که زهر عمل واعظ متوجه خودش و شهد سخنش نصیب شما میشود.

یادم می آید از یکی از وعاظ نقل شده بود که گفته بود : ای بسا من از بالای منبر به جهنم و شما از پای منبر به بهشت بروید.