به من تکیه کن!
من تمام هستی ام را دامنی می کنم
تا تو سرت را بر آن بنهی!
تمام روحم را آغوشی می سازم
تا تو در آن از هراس بیاسایی!
تمام نیرویی که در دوست داشتن دارم
دستی می کنم
تا چهره و گیسویت رانوازش کند!
تمام بودن خود را زانویی می کنم
تا بر آن به خواب روی!
خود را
تمام خود رابه تو می سپارم
تا هرچه بخواهی از آن بیاشامی
از آن بر گیری
هرچه بخواهی از آن بسازی
هر گونه بخواهی باشم!
ازین لحظه مرا داشته باش!
تقدیم به همدم لحظه های تنهاییم
برای میلاد پاکش.........
دکتر علی شریعتی/گفت و گوهای تنهایی/775
تاریخ : شنبه 90/2/17 | 11:20 عصر | نویسنده : سیدمرتضی ناصری کرهرودی | نظرات ()
