حقانیت شیعه

ابراهیم بن ابی محبوب از حضرت امام رضا علیه السلام روایت مفصلی نقل کرده که در یکی از فقرات آن چنین آمده است:
إنّ یومَ الحسینِ اقرحَ جفونَنا وأسبل دموعنا؛ روز [شهادت ومصیبت] امام حسین علیه السلام پلک چشمان ما اهل بیت را زخم کرد ودیدگانمان را پر اشک ساخت.
برخی بر این فرمایش حضرت ثامن الائمه علیه السلام اشکال گرفته وگفته اند: چگونه ممکن است مصیبتی بتواند پلک چشمان آدمی را زخمی کند؟ البته بازار فضل فروشی وعرض اندام در برابر اهل بیت علیهم السلام همیشه وجود داشته وهیچ گاه از مشتری تهی نبوده است. همیشه کسانی بوده اند که در برابر گفتار پیغمبر خدا واهل بیت علیهم السلام از خود نوعی مقاومت نشان می دادند. این مطلب در زمان خود پیامبر صلی الله علیه و آله نیز وجود داشته است. برای نمونه از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمودند:
کان الحسین بن علی علیه السلام ذات یوم فی حجر النبی صلی الله علیه و آله یلاعبُهُ ویضاحِکُهُ فقالت عایشة: یا رسول اللّه ما اشدَّ إعجابَکَ بهذا الصبی. فقال لها: ویلکِ وکیف لا أحبُّهُ ولا أعجب به وهو ثمرة فؤادی وقرّة عینی. أما إن أمتی ستقتله فمن زاره بعد وفاته کتب اللّه له حجة من حججی. قالت: یا رسول اللّه: حجة من حججک؟! قال: نعم، حجتین من حججی. قالت: یا رسول اللّه حجتین من حججک؟! قال: نعم واربعه. قال فلم تزل تزاده ویزید ویضعف حتی بلغ تسعین حجة من حجج رسول اللّه بأعمارها؛ روزی امام حسین علیه السلام در آغوش پیامبر صلی الله علیه و آله بود وپیامبر مشغول سرگرم کردن وخنداندن او بودند. عایشه گفت: ای رسول خدا، راستی که چقدر شیفته این کودکید! حضرت به او فرمودند: وای بر تو چگونه دوستدار وشیفته او نباشم حال آن که میوه دل ونور دیده من است. بدان که امت من او را خواهند کشت وهرکه او را زیارت کند خدا پاداش حج مرا در نامه اعمالش می نویسد. عایشه با شگفتی پرسید: ای رسول خدا، پاداش حج شما را؟! فرمود: بله و[بلکه] پاداش دوبار حج مرا به او می دهد. گفت: ای رسول خدا، دوبار حج شما؟! فرمود: آری و[بلکه]چهار حج. عایشه همین طور رقم را می افزود وحضرت نیز پاداش آن را دوچندان می کرد تا این که به نود حج همراه با عمره رسید.
این قبیل عرض اندام ها وکارشکنی ها تا به امروز نیز ادامه داشته است ولی جز ناکامی ورسوایی چیز دیگری برای صاحبانش در بر نداشته است؛ زیرا خدای متعال وعده فرموده است که هرچند مخالفان در این خصوص اصرار بیشتری بورزند ناکام تر شوند. حضرت زینب کبری علیهاالسلام روز یازدهم محرم ضمن بازگوییِ حدیثی نبوی فرمودند:
ولیجتهدنَّ ائمةُ الکفر واشیاعُ الضلالة فی محوِهِ وتطمیسِهِ، فلا یزدادُ أثرُهُ إلا ظهوراً وأمره إلا علواً؛ هرقدر پیشوایان کفر وپیروان ضلالت در زدودن واز بین بردن نشانه هایِ [کربلا] بکوشند، روز به روز اثر آن پدیدارتر ونام آن بلندآوازه تر می شود.
پلک انسان در نهایت لطافت است وشاید از جهتی بتوان آن را لطیف ترین عضو ظاهری انسان دانست. در پشت چشم انسان غده هایی وجود دارد که وقتی قلب انسان از اندوهِ مصیبتی به درد می آید، خون شیرین را به اشک شور تبدیل می کنند. این غده ها اعضای ریز وبسیار ظریفی است که وظیفه آنها تبدیل کردن خون به اشک می باشد ومقدار مشخصی توان دارند. حال اگر بر اثر شدت مصیبت وگریه بسیار این غده ها فعالیت زیادی کنند وفشاری بیش از اندازه به آنها وارد شود، ضعیف می شوند وفرصت تبدیل کردن خون را به اشک نخواهند داشت. در چنین حالتی به جای اشک مستقیماً خون از دیدگان انسان خارج می شود. از همین روست که حضرت ولی عصر «عجل اللّه تعالی فرجه الشریف» خطاب به جد بزرگوارشان می فرمایند:
فلأندبنّک صباحاً ومساءً ولأبکین علیک بدل الدموع دماً؛[5] هر بامداد وشامگاه در اندوه تو زاری می کنم وبه جای اشک، خون از دیدگان خواهم افشاند.
وانگهی در صورتی که بر اثر گریه بسیار، پلک ظریف وحساس آدمی تماس مداوم وفراوانی با اشک ـ که شور است ـ داشته باشد، آزرده وزخمی می شود. از این روست که امام رضا علیه السلام فرمودند: روز شهادت ومصیبت امام حسین پلک چشمانمان را زخمی کرد.