وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ فِی الِاشْتِیَاقِ إِلَى طَلَبِ الْمَغْفِرَةِ مِنَ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ :
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ صَیِّرْنَا إِلَى مَحْبُوبِکَ مِنَ التَّوْبَةِ، و أَزِلْنَا عَنْ مَکْرُوهِکَ مِنَ الْإِصْرَارِ اللَّهُمَّ وَ مَتَى وَقَفْنَا بَیْنَ نَقْصَیْنِ فِی دِینٍ أَوْ دُنْیَا، فَأَوْقِعِ النَّقْصَ بِأَسْرَعِهِمَا فَنَاءً، وَ اجْعَلِ التَّوْبَةَ فِی أَطْوَلِهِمَا بَقَاءً وَ إِذَا هَمَمْنَا بِهَمَّیْنِ یُرْضِیکَ أَحَدُهُمَا عَنَّا، وَ یُسْخِطُکَ الْآخَرُ عَلَیْنَا، فَمِلْ بِنَا إِلَى مَا یُرْضِیکَ عَنَّا، وَ أَوْهِنْ قُوَّتَنَا عَمَّا یُسْخِطُکَ عَلَیْنَا وَ لَا تُخَلِّ فِی ذَلِکَ بَیْنَ نُفُوسِنَا وَ اخْتِیَارِهَا، فَإِنَّهَا مُخْتَارَةٌ لِلْبَاطِلِ إِلَّا مَا وَفَّقْتَ، أَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمْتَ اللَّهُمَّ وَ إِنَّکَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنَا، وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَیْتَنَا، وَ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ابْتَدَأْتَنَا، فَلَا حَوْلَ لَنَا إِلَّا بِقُوَّتِکَ، وَ لَا قُوَّةَ لَنَا إِلَّا بِعَوْنِکَ فَأَیِّدْنَا بِتَوْفِیقِکَ، وَ سَدِّدْنَا بِتَسْدِیدِکَ، وَ أَعْمِ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا عَمَّا خَالَفَ مَحَبَّتَکَ، وَ لَا تَجْعَلْ لِشَیْءٍ مِنْ جَوَارِحِنَا نُفُوذاً فِی مَعْصِیَتِکَ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ هَمَسَاتِ قُلُوبِنَا، وَ حَرَکَاتِ أَعْضَائِنَا وَ لَمَحَاتِ أَعْیُنِنَا، وَ لَهَجَاتِ أَلْسِنَتِنَا فِی مُوجِبَاتِ ثَوَابِکَ حَتَّى لَا تَفُوتَنَا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِهَا جَزَاءَکَ، وَ لَا تَبْقَى لَنَا سَیِّئَةٌ نَسْتَوْجِبُ بِهَا عِقَابَکَ.
نیایش آن حضرت در اشتیاق به آمرزش
خدایا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را به سوی توبهای که پسندِ توست برگردان،و از پا فشاری بر آنچه نمیپسندی به دور دار.
خدایا، آن جا که به ناچار یا دینِ ما کاستی میگیرد یا دنیای ما، کاستی را در آن قرار ده که زودگذر است، و بازگشت ما را به سوی آن که پایدارتر است.
و هرگاه آهنگ دو کار کرده باشیم که یکی خشنودی تو را به همراه دارد و دیگری به خشمت میآورَد، ما را به آن کار که خشنودی تو در آن است گرایش ده، و نیروی ما را در انجام دادنِ آنچه سبب خشمِ توست، ناتوان گردان.
و در این کارها، نفسهای ما را به اختیارمان وامگذار؛ زیرا نفس، اگر توفیق تو نباشد، باطل را بر میگزیند، و اگر رحمتِ تو او را در نیابد، به بدی فرمان میدهد.
خدایا، تو ما را از ناتوانی آفریدهای و بنیاد ما را بر سستی نهادهای، و از آبی پست و بیمقدار، هستی ما را آغاز کردهای. اینک ما را هیچ جنبشی نیست مگر به نیروی تو، و هیچ نیرویی نیست مگر به یاری کردن تو.
پس ما را به توفیق خود مدد فرما، و به راه راستِ خود استواری ده، و چشمِ دلهای ما را از دیدن آنچه دوست نمیداری کور گردان، و چنان کن که نافرمانی تو به هیچ یک از جوارح ما راه نیابد.
خدایا، بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان که رازهای دلِ ما و جنبشهای اندام ما و نگریستنهای چشم ما و گفتارهای زبان ما وسیلهی دریافت ثواب تو باشند، تا هیچ کار نیکی که شایستهی پاداش توست، از دستِ ما نرود، و هیچ کار زشتی که عقوبت تو را در پی دارد، روی دست ما نمانَد.
خدایا، آن جا که به ناچار یا دینِ ما کاستی میگیرد یا دنیای ما، کاستی را در آن قرار ده که زودگذر است، و بازگشت ما را به سوی آن که پایدارتر است.
و هرگاه آهنگ دو کار کرده باشیم که یکی خشنودی تو را به همراه دارد و دیگری به خشمت میآورَد، ما را به آن کار که خشنودی تو در آن است گرایش ده، و نیروی ما را در انجام دادنِ آنچه سبب خشمِ توست، ناتوان گردان.
و در این کارها، نفسهای ما را به اختیارمان وامگذار؛ زیرا نفس، اگر توفیق تو نباشد، باطل را بر میگزیند، و اگر رحمتِ تو او را در نیابد، به بدی فرمان میدهد.
خدایا، تو ما را از ناتوانی آفریدهای و بنیاد ما را بر سستی نهادهای، و از آبی پست و بیمقدار، هستی ما را آغاز کردهای. اینک ما را هیچ جنبشی نیست مگر به نیروی تو، و هیچ نیرویی نیست مگر به یاری کردن تو.
پس ما را به توفیق خود مدد فرما، و به راه راستِ خود استواری ده، و چشمِ دلهای ما را از دیدن آنچه دوست نمیداری کور گردان، و چنان کن که نافرمانی تو به هیچ یک از جوارح ما راه نیابد.
خدایا، بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان که رازهای دلِ ما و جنبشهای اندام ما و نگریستنهای چشم ما و گفتارهای زبان ما وسیلهی دریافت ثواب تو باشند، تا هیچ کار نیکی که شایستهی پاداش توست، از دستِ ما نرود، و هیچ کار زشتی که عقوبت تو را در پی دارد، روی دست ما نمانَد.
تاریخ : چهارشنبه 89/6/31 | 12:54 صبح | نویسنده : سیدمرتضی ناصری کرهرودی | نظرات ()