حقانیت شیعه

از فخرالدین عراقی"

ز دو دیده خون فشانم، ز غمت شب جدایی               چه کنم؟ که هست اینها گل خیر آشنایی                   همه شب نهاده‌ام سر، چو سگان، بر آستانت               که رقیب در نیاید به بهانه‌ی گدایی               مژه‌ها و چشم یارم به نظر چنان نماید                               که میان سنبلستان چرد آهوی ختایی                             در گلستان چشمم ز چه رو همیشه باز است؟           به امید آنکه شاید تو به چشم من درآیی                      سر برگ گل ندارم، به چه رو روم به گلشن؟            که شنیده‌ام ز گلها همه بوی بی‌وفایی                   به کدام مذهب است این به کدام ملت است این؟          که کشند عاشقی را، که تو عاشقم چرایی؟            به طواف کعبه رفتم به حرم رهم ندادندکه برون در چه کردی؟ که درون خانه آیی؟              به قمار خانه رفتم، همه پاکباز دیدم          چو به صومعه رسیدم همه زاهد ریایی                 در دیر می‌زدم من، که یکی ز در در آمدکه : درآ، درآ، عراقی، که تو خاص از آن 

ز دو دیده خون فشانم، ز غمت شب جدایی چه کنم؟                  که هست اینها گل خیر آشناییهمه شب نهاده‌ام سر، چو سگان، بر آستانتکه رقیب در نیاید به بهانه‌ی گداییمژه‌ها و چشم یارم به نظر چنان نمایدکه میان سنبلستان چرد آهوی ختاییدر گلستان چشمم ز چه رو همیشه باز است؟به امید آنکه شاید تو به چشم من درآییسر برگ گل ندارم، به چه رو روم به گلشن؟که شنیده‌ام ز گلها همه بوی بی‌وفاییبه کدام مذهب است این به کدام ملت است این؟که کشند عاشقی را، که تو عاشقم چرایی؟به طواف کعبه رفتم به حرم رهم ندادندکه برون در چه کردی؟ که درون خانه آیی؟به قمار خانه رفتم، همه پاکباز دیدمچو به صومعه رسیدم همه زاهد ریاییدر دیر می‌زدم من، که یکی ز در در آمد