حکمتهای امام

حکمتهای امام

حکمت : 431

وَ قَالَ ع :

الزُّهْدُ کُلُّهُ بَیْنَ کَلِمَتَیْنِ مِنَ الْقُرْآنِ: قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ (لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلى م ا ف اتَکُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِم ا آت اکُمْ) وَ مَنْ لَمْ یَأْسَ عَلَى الْمَاضِی وَ لَمْ یَفْرَحْ بِالْآتِی فَقَدْ اءَخَذَ الزُّهْدَ بِطَرَفَیْهِ.

و فرمود (ع ):

همه زهد، میان دو کلمه از قرآن قرار گرفته است . خداى تعالى مى فرماید (تا بر آنچه از دستتان مى رود اندوهگین نباشید و بدانچه به دستتان مى آید شادمانى نکنید)⁽²⁵⁾. کسى که بر گذشته تاءسف نخورد و بر آینده شادمان نباشد زهد را از دو سوى آن گرفته است .

حکمت : 432

وَ قَالَ ع :

الْوِلاَیَاتُ مَضَامِیرُ الرِّجَالِ.

و فرمود (ع ):

حکومتها میدان مسابقت مردان هستند.

حکمت : 433

وَ قَالَ ع :

مَا اءَنْقَضَ النَّوْمَ لِعَزَائِمِ الْیَوْمِ.

و فرمود (ع ):

چه تصمیمهاى مهم روز را که خواب ناچیز کند.

حکمت : 434

وَ قَالَ ع :

لَیْسَ بَلَدٌ بِاءَحَقَّ بِکَ مِنْ بَلَدٍ، خَیْرُ الْبِلاَدِ مَا حَمَلَکَ.

و فرمود (ع ):

براى تو هیچ شهرى بهتر از شهر دیگر نیست . بهترین شهرها شهرى است که تو را بپذیرد و در آن آسوده باشى .

حکمت : 435

وَ قَالَ ع : وَ قَدْ جَاءَهُ نَعْیُ الْاءَشْتَرِ رَحِمَهُ اللَّهُ:

مَالِکٌ وَ مَا مَالِکٌ؟ وَ اللَّهِ لَوْ کَانَ جَبَلاً لَکَانَ فِنْدا، وَ لَوْ کَانَ حَجَرا لَکَانَ صَلْدا؛ لاَ یَرْتَقِیهِ الْحَافِرُ وَ لاَ یُوفِی عَلَیْهِ الطَّائِرُ.
قال الرضى :
وَ الْفِنْدُ المُنْفَرِدْ مِنَ الْجِبالِ.

هنگامى که خبر مرگ مالک اشتر، رحمه الله ، به او رسید، فرمود:

مالک ، مالک چه بود به خدا سوگند، اگر کوه مى بود، کوهى بى همتا و سرافراز بود و اگر صخره اى بود، صخره اى سخت بود که سم هیچ ستورى آن را نمى سود و هیچ پرنده اى به اوجش نتوانست پرید.
رضى گوید :
(فند) کوه هاى منفرد و جدا از دیگر کوهها را گویند.

حکمت : 436

وَ قَالَ ع :

قَلِیلٌ مَدُومٌ عَلَیْهِ، خَیْرٌ مِنْ کَثِیرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ.

و فرمود (ع ):

اندکى که پیوسته باشد به از بسیارى که از آن ملول گردند.

حکمت : 437

وَ قَالَ ع :

إِذَا کَانَ فِی رَجُلٍ خَلَّةٌ رَائِقَةٌ فَانْتَظِرُوا اءَخَوَاتِهَا.

و فرمود (ع ):

اگر در کسى صفتى شگفت دیدید، منتظر صفات همانند آن باشید.

حکمت : 438

وَ قَالَ ع : لِغَالِبِ بْنِ صَعْصَعَةَ اءَبِی الْفَرَزْدَقِ فِی کَلاَمٍ دَارَ بَیْنَهُمَا:

مَا فَعَلَتْ إِبِلُکَ الْکَثِیرَةُ؟
قَالَ :
دَغْدَغَتْهَا الْحُقُوقُ یَا اءَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ. فَقَالَ ع :
ذَلِکَ اءَحْمَدُ سُبُلِهَا.

میان امام على (ع ) و غالب بن صعصعه ⁽²⁶⁾ پدر فرزدق ، گفتگویى بود، امام (ع ) از اوپرسید:

آن همه شتر که داشتى چه شد؟
گفت :
اداى حقوق مردم ، آنها را پراکنده ساخت . امام (ع ) فرمود: بهترین راههاى پراکنده شدنشان همین بود.

حکمت : 439

وَ قَالَ ع :

مَنِ اتَّجَرَ بِغَیْرِ فِقْهٍ فَقَدِ ارْتَطَمَ فِی الرِّبَا.

و فرمود (ع ):

هر که علم فقه نداند و تجارت کند، در ورطه ربا افتد.

حکمت : 440

وَ قَالَ ع :

مَنْ عَظَّمَ صِغَارَ الْمَصَائِبِ ابْتَلاَهُ اللَّهُ بِکِبَارِهَا.

و فرمود (ع ):

هر که مصیبتهاى خرد را بزرگ شمارد، خدایش به مصیبتهاى بزرگ دچار خواهد کرد.

حکمت : 441

وَ قَالَ ع :

مَنْ کَرُمَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ، هَانَتْ عَلَیْهِ شَهَوَاتُهُ.

و فرمود (ع ):

هر که به کرامت نفس خود آگاه شود، شهوات در دیده اش حقیر آیند.

حکمت : 442

وَ قَالَ ع :

مَا مَزَحَ رَجُلُ مَزْحَةً، إِلا مَجَّ مِنْ عَقْلِهِمَجَّةً.

و فرمود (ع ):

هیچکس مزاح ننمود، مگر آنکه ، اندکى از عقل خود را از دست داد.

حکمت : 443

وَ قَالَ ع :

زُهْدُکَ فِی رَاغِبٍ فِیکَ نُقْصَانُ حَظِّ، وَ رَغْبَتُکَ فِی زَاهِدٍ فِیکَ ذُلُّ نَفْسٍ.

و فرمود (ع ):

دورى گزیدن تو از کسى که خواستار توست نقصان بهره توست از او و گرایش تو به کسى که از تو دورى مى گزیند، سبب خوارى و ذلت توست .

حکمت : 444

وَ قَالَ ع :

مَا زَالَ الزُّبَیْرُ رَجُلاً مِنَّا اءَهْلَ الْبَیْتِ حَتَّى نَشَاءَ ابْنُهُ الْمَشْئُومُ عَبْدُ اللَّهِ.

و فرمود (ع ):

زبیر همواره یکى از ما اهل بیت بود تا پسر نامیمون او عبد الله به جوانى رسید.

حکمت : 445

وَ قَالَ ع :

مَا لاِبْنِ آدَمَ وَ الْفَخْرِ؛ اءَوَّلُهُ نُطْفَةٌ وَ آخِرُهُ جِیفَةٌ، لاَ یَرْزُقُ نَفْسَهُ، وَ لاَ یَدْفَعُ حَتْفَهُ.

و فرمود (ع ):

فرزند آدم به چه چیز خود مى نازد آغازش نطفه بود و پایانش مردار شود. توان آن ندارد که خود را روزى دهد و نتواند که مرگش را از خود دفع کند.

حکمت : 446

و قال ع :

الْغِنَى وَ الْفَقْرُ بَعْدَ الْعَرْضِ عَلَى اللَّهِ.

و فرمود (ع ):

توانگرى و تهى دستى پس از عرضه داشتن کردار است به خداى تعالى .

حکمت : 447

وَ سُئِلَ مَنْ اءَشْعَرُ الشُّعَرَاءِ، فَقَالَ ع :

إِنَّ الْقَوْمَ لَمْ یَجْرُوا فِی حَلْبَةٍ تُعْرَفُ الْغَایَةُ عِنْدَ قَصَبَتِهَا، فَإِنْ کَانَ وَ لاَ بُدَّ فَالْمَلِکُ الضِّلِّیلُ.
یُرِیدُ اءمْرَاء الْقَیْس .

از او پرسیدند که بزرگترین شاعر عرب کیست ، فرمود:

شاعران در یک مسابقه اسب دوانى ، اسب نتاخته اند تا معلوم شود که چه کسى نى پایان را مى رباید. و اگر بناچار باید کسى را نام برد، ملک الضلّیل . (پادشاه گمراه و مراد او امرؤ القیس است .⁽²⁷⁾)

حکمت : 448

وَ قَالَ ع :

اءَلاَ حُرُّ یَدَعُ هَذِهِ اللُّمَاظَةَ لِاءَهْلِهَا؟ إِنَّهُ لَیْسَ لِاءَنْفُسِکُمْ ثَمَنٌ إِلا الْجَنَّةَ، فَلاَ تَبِیعُوهَا إِلا بِهَا.

و فرمود (ع ):

آیا آزاده اى نیست که این ته مانده غذاى در دهن مانده را براى آنان ، که در خور آن هستند، بیفکند. هر آینه نفسهاى شما را بهایى جز بهشت نیست ، پس خود را جز به آن بها مفروشید.

حکمت : 449

وَ قَالَ ع :

مَنْهُومَانِ لاَ یَشْبَعَانِ؛ طَالِبُ عِلْمٍ وَ طَالِبُ دُنْیَا.

و فرمود (ع ):

دو گرسنه اند که هیچگاه سیر نشوند طالب علم و طالب دنیا.

حکمت : 450

وَ قَالَ ع :

علامَةُ الْإِیمَانِ اءَنْ تُؤْثِرَ الصِّدْقَ حَیْثُ یَضُرُّکَ، عَلَى الْکَذِبِ حَیْثُ یَنْفَعُکَ، وَ اءَلا یَکُونَ فِی حَدِیثِکَ فَضْلٌ عَنْ عَمَلِکَ وَ اءَنْ تَتَّقِیَ اللَّهَ فِی حَدِیثِ غَیْرِکَ.

و فرمود (ع ):

نشان ایمان این است که راست را برگزینى ، هر چند به زیان تو بود، بر دروغى که سود تو در آن است . و گفتارت از علمت افزون نیاید و از خداى بترس هنگامى که سخن از دیگرى مى گویى .

تاریخ : دوشنبه 89/6/29 | 11:30 عصر | نویسنده : سیدمرتضی ناصری کرهرودی | نظرات ()

.: Weblog Themes By Slide Skin:.

حقانیت شیعه

اجتماعی

حکمتهای امام - حقانیت شیعه

سیدمرتضی ناصری کرهرودی

حقانیت شیعه اجتماعی