بنا برگفته اهالی روستا ساروق این امامزادگان از نسل امام سجاد(علیه السلام) امام باقر(علیه السلام) و امام کاظم(علیه السلام) هستند که به قصد دیدار با امام رضا(علیه السلام) به سمت خراسان در حرکت بوده اند و دشمنان آنها را شهید کرده اند. 
حجت الاسلام کمال الدین همایون فراهانی معتقداست که شهدای 72 تن ساروق به قصد همسفری با امام رضا(علیه السلام) از مدینه حرکت کرده در این مکان در اثر حمله ماموران مامون عباسی به شهادت رسیده اند. امامزاده عبیدالله(علیه السلام) (عبدالله ثانی) فرزند امامزاده علی الصالح(علیه السلام) بوده و نسب شریف وی با سه واسطه به امام سجاد(علیه السلام) منتهی می شود. امامزاده علی الصالح(علیه السلام) فرزند امامزاده عبدالله اعرج(علیه السلام) بوده ونسب شریف وی با دو واسطه به امام سجاد(علیه السلام) منتهی می شود." سیده ام سلمه" (علیها السلام0) همسر امامزاده" علی الصالح" و مادر امامزاده "عبیدالله(علیه السلام) (عبدالله ثانی)"بوده  و دختر"عبدالله بن حسین اصغر بن امام زین العابدین"(علیه السلام) است. امامزاده ابو محمدحسین(علیه السلام) (مشهور به امامزاده حسین) حدودچهار قرن بعداز شهادت جدش(امامزاده علی الصالح) به" ساروق" آمده و بانی ساخت بقعه امامزادگان 72 تن گردیده وی پس از وفات در همان بقعه غربی مدفون میگردد. نسب شریف امامزاده حسین(علیه السلام) به امام سجاد(علیه السلام) منتهی می گردد. در بقعه چهل اختران سیده سکینه(علیها السلام) بنت امام موسی کاظم(علیه السلام) مدفون است و سایر بانوان فاطمی و بانوان شیعه منطقه که دراین مکان به اقامه عزا وماتم برشهدا می پرداختند، پس از وفات در آن بقعه مدفون شده اند. 
برخی معتقدند: امامزادگان 72 تن ساروق از نوادگان و وابستگان به امام زین العابدین(علیه السلام) و امام باقر(علیه السلام) و امام کاظم(علیه السلام) هستندکه به صورت دسته جمعی ازکربلا به مقصد توس جهت زیارت علی بن موسی الرضا(علیه السلام) عازم بودند که از این سفر مزدوران مأمون مطلع شدند و این گروه را به شهادت رساندند و امامزاده علی الصالح بن عبدالله اعرج بن شاهزاده حسین اصغر بن امام زین العابدین(علیه السلام) و امیرالمؤمنین (علیه السلام) مقتول مظلوم عبدالله ثانی بن علی الصالح و عبیدالله ثانی(علیه السلام) روشن ترین چهره ها در بین امامزادگان مدفون در بقعه 72 تن ساروق می باشند.
جهاد و شهادت کاروان امیران مظلوم: در زمان حکومت مامون کاروانی متشکل از امامزادگان علوی و فاطمی به قصد زیارت امام رضا(علیه السلام) از کربلا وارد ایران شده و پس از طی منازل مختلف به آستانه (شهر مثلث) رسیدندکه والی کرج بودلف (کارکیا) از ورود امامزادگان پس از مبارزه با صفوف دشمنان و شکست آنها راهی ساروق گردیدندکه در این مبارزه تعدادی به درجه رفیع شهادت نایل آمدند. لشکرکارکیا از پا ننشسته و  با هماهنگی والیان حکومت ظلم و اختناق در فراهان لشکری برای سرکوب کاروان سادات ترتیب دادند و با به شهادت رساندن شاهزاده یعقوب - شاهزاده اسحاق و اسماعیل و شاهزاده محمود باعث انکسار لشکر اسلام گردیدند. در هنگام شب سپاهیان کار کیاشبیخونی را تدارک دیده که به شهادت جمعی دیگر از سادات منجرگردید و تعدادی از امامزادگان نیز به اطراف متواری و در نقاط دیگر به شهادت رسیدند. بعد از شبیخون اموال سادات مظلوم را تصرف و به مقرهای خویش برگشتند. یکی از بزرگان فراهان به نام محمد بن قاسم که نمی توانست شاهد به زمین ماندن پیکر امامزادگان به زیر آفتاب سوزان باشد به دفن شاهزادگان در قلعه پایین ساروق اقدام نمود و شهدای سادات را در اطارف مرقد آن بزرگواران به خاک سپرد.
معجره حافظ قرآن شدن کربلائی کاظم: این مطلب ترسیمی است از یک رخداد بزرگ عصر و معجزه آشکار و شگفت قرآنی که در طی آن مردی بی سواد به نام کربلائی کاظم کریمی ساروقی در چند لحظه حافظ قرآن گشت. او که هرگز درس نخوانده بود و قرآن نیاموخته بود به ناگاه حافظ سراسر قرآن گشت و تا پایان عمرآیات نورانی ـ قرآن در ـ حافظه اش باقی ماند. کربلائی کاظم ساروقی درسال 1300 هـ.ق درروستای ساروق متولدشد.اوهمانندسایرمردم روستاازسواد خواندن و نوشتن محروم بود. اما بر اثرگردن نهادن به فرمان خداوند و تعبد به احکام الهی و انجام کارهای نیک و خالصانه و پرهیز از مال حرام در سنین جوانی مورد لطف و عنایت پروردگار قرارگرفت و ظرف دل او مهیای دریافت بزرگترین اشراق ربانی و موهبت ملکوتی گشت. او که قرآن را نزد کسی فرانگرفته بود در جریان حادثه ای شگفت انگیز بدین ترتیب حافظ قرآن شد. یکسال در ماه مبارک رمضان کربلایی کاظم ازکار و تلاش روزانه کشاورزی از مزرعه به سمت خانه درحال حرکت بودکه ناگاه دو سید جوان خوش سیما از او خواستند تا با آنها به زیارت امامزادگان 72 تن برود. آن دو جوان مشغول خواندن چیزهایی می شوندکه محمدکاظم نمی فهمد ساکت کناری می ایستد. اما ناگاه مشاهده می کندکه در اطراف سقف امامزاده کلماتی از نور نوشته شده که قبلا اثری از آن کلمات بر سقف نبود. سید جوان به محمدکاظم می گوید اینطور بخوان: بسم الله الرحمن الرحیم. ان ربکم الله الذی خلق السموات والارض فی سته ایام ثم استوی علی العرش یغشی اللیل النهار یطلبه حثیثا والشمس والقمر والنجوم مسخرات بامره. الا له الخلق والامرتبارک الله رب العالمین. محمدکاظم پس از خواندن آن ایات سرش رابر می گرداند تا به آن آقا حرفی بزند ناگهان می بیند که کسی آنجا نیست و خودش تنها در داخل حرم ایستاده است و از نوشته های روی سقف نیز چیزی برجای نمانده است.کربلائی کاظم متوجه می شودکه کلمات زیادی را بلد است و ناخودآگاه آنها را زمزمه می کند و داستان آن دو جوان را به یاد می آورد و خود را حافظ قرآن می یابد. وقتی که داستان او از محل زندگیش به جاهای دیگرنقل شد او را به سایر شهرهای ایران چون ملایر، تویسرکان، همدان، کرمانشاه، کنگاور، تهران، قم، مشهد و نیز، کاظمین و کربلا و نجف و کویت و حجاز بردند تا مسلمانان از نزدیک با او آشنا شوند و با دیدن این معجزه قرآنی بر ایمانشان به جهان غیب افزوده گردد.کربلائی کاظم در هفتم محرم سال 1377 هـ.ق. در قم وفات یافت و در قبرستان نو، قبرستان مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حایری به خاک سپرده شد شرح این معجزه درکتابی تحت عنوان داستان حافظ قرآن شدن کربلائی کاظم انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(رحمه الله علیه) آمده است.