پرسش : چرا خداوند در قرآن کریم نامی از علی ـ علیه السّلام ـ نبرده، و چرا واقعة غدیر را مشخص نکرده، که اگر معیّن می‌کرد هم اکنون مذهب تسنن وجود نداشت، و زندگی در کنار افراد اهل تسنن چگونه باید باشد؟ پاسخ : در قرآن کریم بسیاری از آیات به اعتقاد شیعه و سنی دربارة حضرت علی ـ علیه السّلام ـ و سایر ائمه ـ علیهم السّلام ـ نازل شده است، و از جمله آیاتی که در شأن علی ـ علیه السّلام ـ نازل شده است آیه تبلیغ و آیه اکمال است که به طور اختصار به آن اشاره می‌شود: چرا خداوند در قرآن کریم نامی از امام علی(ع)نبرده
آیة تبلیغ: خداوند می‌فرماید: ای پیامبر! آن چه را که خداوند بر تو نازل کرده است به مردم برسان و اگر چنین نکنی، گویا رسالت خویش را به انجام نرسانده‌ای و خداوند تو را از مردم حفظ خواهد کرد و به راستی خداوند گروه کافران را هدایت نمی‌کند.[1]
به اتفاق شیعه و عدّه‌ای از بزرگان اهل‌سنت آیة مذکور در مورد ولایت و امامت امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ در واقعه غدیرخم بر پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ نازل شده است، چنان‌که سعید خدری و ابن عباس نقل کرده‌اند: که آیة «شریفه یا ایها الرسول بلّغ ما انزل الیک... » در روز غدیر خم بر پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ در مورد علی بن ابی‌طالب ـ علیه السلام ـ نازل شده است.[2]
آیة اکمال: چنان‌که می‌فرماید: امروز دین را برای شما کامل نمودم و نعمت خویش را به شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان دین برای شما اختیار نموده بدان راضی شدم،[3] آیه فوق به اتفاق علمای شیعه[4] و گروهی از علمای اهل‌سنت درباره علی ـ علیه السّلام ـ نازل شده است، چنان که خوارزمی نقل نموده است که بعد از بالا بردن دست علی ـ علیه السّلام ـ توسط پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ در غدیر خم، و معرفی آن به عنوان ولی و جانشین خود، هنوز پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ و علی ـ علیه السّلام ـ از هم جدا نشده بودند که آیه اکمال «الیوم اکملت...» نازل شد، حضرت فرمود:
الله اکبر بر کامل نمودن دین و تمام نمودن نعمت و رضایت خداوند به رسالت من و ولایت علی ـ علیه السّلام ـ و «رضی الرب برسالاتی و الولایة لعلی» پس در حق یاری‌کنندگان علی ـ علیه السّلام ـ دعا فرمود و خوارکنندگان علی ـ علیه السّلام ـ را نفرین[5] امّا با این حال می‌بینیم که در قرآن اسمی از علی ـ علیه السّلام ـ و واقعه غدیر نیامده است، ولی می‌توان گفت که به خاطر مصالحی به اسم علی ـ علیه السّلام ـ و واقعه غدیر تصریح نشده است و از جمله ی مصالح:
از یک طرف می‌دانیم که امت اسلامی اعم از شیعه و سنی یک دشمن مشترک دارند که هدف آنها نابود کردن اسلام و از بین برون ابهت و اقتدار و اتحاد مسلمین است، و هدف‌شان این است که به جهان ثابت کنند که اسلام دین جهانی نیست و نمی‌تواند انسان را به سعادت دنیوی و اخروی خود برساند.
و از طرف دیگر بین شیعه و سنی مشترکات زیادی وجود دارد اگرچه در بعضی از مسائل اختلافاتی با هم دارند، البته این اختلافات هم با بحث و گفتگوی علمی یا قابل حلّ هستند و یا حداقل قابل تقریب و نزدیکی به هم می‌باشند، حال با توجه به این دو نکته، باید برادران تشیع و تسنن در کنار هم با برادری و اخوت زندگی کنند، و از دامن زدن به اختلافات جزئی پرهیز کنند؛ چون این‌گونه مسائل باعث تفرقه امت اسلامی و موجب سوء استفاده دشمنان اسلام خواهد شد.
