قدامه بن مظعون ، شراب نوشید، عمر تصمیم گرفت بر او حد جاری کند، قدامه به عمر گفت : حد بر من روا نیست . زیرا خداوند در قرآن مجید می فرماید: لیس علی الذین آمنوا و عملوا الصالحات جناح فیما طعموا بر آنان که ایمان آورده اند و کردار شایسته انجام داده اند، گناهی نیست در آنچه خورده اند، هرگاه بپرهیزند و ایمان بیاورند و کارهای شایسته بکنند.
پس عمر از او صرفنظر کرد. امیرالمومنین علیه السلام این را شنید نزد عمر رفت و به وی فرمود: چرا به قدامه حد نزدی ؟
عمر: قدامه این آیه را برایم خواند و خود را از مصادیق آن دانست .
علی علیه السلام : قدامه از مصادیق این آیه نیست ؛ زیرا کسانی که ایمان آورده و کردار نیک انجام می دهند هرگز حرامی را حلال نمی شمرند، اینک قدامه را برگردان و او را از آن گفتارش توبه بده و بر او حد جاری کن . و اگر توبه نکرد او را به قتل برسان ؛ زیرا از اسلام خارج شده است .
عمر به خود آمد و قدامه را طلبید، و چون قدامه از جریان باخبر شد نزد عمر اظهار ندامت و توبه کرد و عمر از حکم قتلش درگذشت و آنگاه که خواست به او تازیانه بزند مقدارش را نمی دانست ، باز از آن حضرت راهنمایی خواست .
علی علیه السلام به او فرمود: حدش هشتاد تازیانه است ؛ زیرا کسی که شراب نوشد مست می شود، و در آن هنگام هذیان می گوید و به مردم تهمت می زند و حد تهمت ، هشتاد تازیانه است . پس عمر طبق دستور آن حضرت عمل کرد .(ارشاد، مفید، ص 216)
عاقبت لواط
غلامی را نزد عمر آوردند، غلام ، مولای خود را کشته بود، عمر دستور داد او را بکشند. امیرالمومنین علیه السلام از قضیه خبردار گردیده غلام را به حضور طلبید و به او فرمود: آیا مولایت را کشته ای ؟
غلام : آری .
امیرالمومنین علیه السلام : چرا؟
غلام : با من عمل خلاف نمود.
علی علیه السلام از اولیای مقتول پرسید؛ آیا کشته خود را به خاک سپرده اید؟
گفتند: آری .
فرمود: چه وقت ؟
گفتند: همین الان .
حضرت امیر به عمر رو کرده و فرمود: غلام را بازداشت کن و او را عقوبت نده و به اولیای مقتول بگو پس از سه روز دیگر بیایند.
چون پس از سه روزه آمدند، علی علیه السلام دست عمر را گرفت و به اتفاق اولیای مقتول به جانب گورستان رهسپار شدند، و چون به قبر آن مرد رسیدند، آن حضرت به اولیای مقتول فرمود: این قبر کشته شماست ؟ گفتند: آری .
فرمود: آن را حفر کنید! آن را حفر کردند تا به لحد رسیدند آنگاه به آنان فرمود: میت خود را بیرون بیاورید، آنها هر چه نگاه کردند جز کفن میت چیزی ندیدند. جریان را به آن حضرت عرضه داشتند.
امیرالمومنین علیه السلام دوبار تکبیر گفت و فرمود: به خدا سوگند نه من دروغگو هستم و نه کسی که به من خبر داده است ، شنیدم از رسول خدا صلی الله علیه و آله که فرمود: هر کس از امتم که کردار قوم لوط را مرتکب شود، پس از مردن سه روز بیشتر در قبر نمی ماند و زمین او را به قوم لوط که به عذاب الهی هلاک شدند می رساند، و در روز قیامت با آنان محشور می گردد .(مناقب ، ج 1، ص 495)
تاثیر استخوان
جوانی نزد عمر رفت و میراث پدر را از او طلب کرد و اظهار داشت که او هنگام فوت پدرش در مدینه کودکی بوده است . عمر بر او فریاد زد و او را دور نمود. جوان از نزد عمر بیرون رفت و از دست او تظلم می کرد. اتفاقا حضرت امیر علیه السلام به جوان رسید و چون از قضیه آگاه شد به همراهان خود فرمود: جوان را به مسجد جامع بیاورید تا خودم در ماجرایش تحقیق کنم .
جوان را به مسجد بردند. علی علیه السلام از او سوالاتی کرد و آنگاه فرمود: چنان درباره شما حکم کنم که خداوند بزرگ به آن حکم نموده و تنها، برگزیدگان او بدان حکم می کنند سپس بعضی از اصحاب خود را طلبیده به آنان فرمود: بیایید و بیلی نیز همراه بیاورید، می خواهیم به طرف قبر پدر این کودک برویم . چون رفتند، آن حضرت به قبری اشاره کرد و فرمود: این قبر را حفر کنید و ضلعی از اضلاع بدن میت را برایم بیاورید، و چون آوردند حضرت آن را به دست کودک داد و به وی فرمود: این استخوان را بو کن . کودک از استخوان بو کشید، ناگهان خون از دو سوراخ بینی او جاری شد، علی علیه السلام به کودک فرمود: تو پسر این میت هستی .
عمر گفت : یا علی ! با جاری شدن خون ، مال را به او تسلیم می کنی ؟
حضرت فرمود: این کودک سزاوارترست به این مال از تو و از سایر مردم و آنگاه به حاضران دستور داد استخوان را بو کنند، و چون بو کشیدند، هیچ گونه تاثیری در آنها نگذاشت و دوباره کودک از آن بو کشید و خون زیادی از بینی او خارج شد، پس مال را به کودک تسلیم نمود و فرمود: به خدا سوگند نه من دروغگو هستم و نه آن کسی که این اسرار را به من آموخته است .( مناقب ، سروی ، ج 1، ص 491) .
مرحوم علی بن شعبه در کتاب تحف العقول از امام حسن عسکری(ع) روایت کرده که به شیعیان خود فرمود :
شما را وصیت می کنم به تقوای الهی و پارسایی در دینتان و جهاد و کوشش و راستگویی و پرداخت امانت به کسی که شما را امین دانسته نیکوکار باشد یا بدکار و خوش همسایگی که حضرت محمد (ص) به همین (دستورات و اجرای همین کارها ) آمده است . در میان قبیله های مردم نماز بخوانید ( و در جماعت هایشان حاضر شوید ) و در مراسم جنازه هاشان حضور به هم رسانید ، بیمارانشان را عیادت کنید و حقوقشان را بدهید که براستی هر گاه مردی از شما در دین خود پارسا باشد و در گفتارش راستگو و امانت پرداز و خلق و خویَش با مردم نیکو باشد ، گویند : این مرد شیعه است و همین مطلب مرا خوشحال کند از خدا بترسید و زیور ما باشید و ننگ ما نباشید دوستی ها را به سوی ما جلب کنید و زشتیها را از ما دفع کنید که به راستی هر چه خوبی درباره ما گفته شود ما شایسته آن هستیم و هربدی درباره ما گویند ما آنگونه نیستیم ما را در کتاب خدا حقی است و خویشاوندی از رسول خدا و پاکیزگی از طرف خدا کسی ادعای آن را جز ما نکند مگر درغگو ، بسیار به یاد خدا و یاد مرگ باشید و تلاوت قرآن و درود بر پیغمبر (ص) را زیاد کنید که براستی درود بر رسول خدا (ص) ده حسنه است ، آنچه شما را بدان وصیت کردم حفظ کرده (فراموش نکنید ) شما را به خدا می سپارم و سلام بر شما می فرستم.
چرا شیعه پیروی از رهبران چهارگانه اهل سنت را مشروع نمی دانند؟
ارتداد و انحراف بعض صحابه از راه پیامبر(ص)
با توجه به اینکه در بعضی از منابع آمده است که پیامبر(ص) فرموده است: «إنّ أصحابی کالنّجوم بأیهم اقتدیتم اهتدیتم» لذا این سوال ممکن است پدید آید که آیا تمامی اصحاب هادی و مقتدای امت اند یانه؟
شیعه از چه زمانی پدید آمده است؟ زمان پیامبر(ص) یا ؟
آیا مسأله امامت و خلافت، جزو اصول دین است یا فروع دین؟
هیچکدام ازخلفا وصی رسول الله(ص) نیست جز امام علی(ع)
تردیدی نیست که جانشین پیامبر و وصی ایشان باید فرد واحدی باشد، و افراد متعددی در یک زمان نمی توانند عهده دار این مسئولیت باشند. در این قسمت فقط به بیان احادیثی از رسول الله(صلی الله علیه وآله) که فقط دلالت بر وصی بودن امام علی(علیه السلام)دارد و او را وصی خود معرفی نموده است، به نقل از منابع اهل سنت می پردازیم.
دلائل رویگردانی اصحاب از بیعت باعلی(ع)
ممکن است برای بسیاری از برادران اهل سنت که از حقایق تاریخ بی خبر اند و دینش را نه از روی تحقیق بلکه از روی پیروی از علمای خود گرفته اند، این ذهنیت پدید آید که اگر واقعا پیامبر(ص) علی(ع) را وصی و خلیفه خود قرار داده است پس چرا اصحاب پیامبر(ص) بعد از وفات ایشان، از بیعت با امام علی(ع) امتناع نموده و با ابوبکر بیعت کردند؟
بدعت های عمر(نماز تراویح- دست بستن درحال نماز و...)
